فرزاد شریفی، مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی ایلام در یادداشتی نوشت: در جهان پرهیاهوی امروز، گاه حقیقت در غبار رسانه‌ها گم می‌شود. «ایران‌هراسی» واژه‌ای است که ساخته‌اند تا چهره‌ای غریبه از سرزمینی آشنا بسازند. اما هر سال، در موسم اربعین، میلیون‌ها دل عاشق، این تصویر را با گام‌هایشان پاک می‌کنند.

ایران، در مسیر اربعین، نه فقط خاکی برای عبور، بلکه آغوشی برای آرامش است. زائران، از شرق و غرب، از شمال و جنوب، پا به مرزهایش می‌گذارند و با چشمان خود می‌بینند، اینجا نه ترس است، نه تهدید، اینجا مهر است، نان گرم است، چای شیرین است، و دستی که بی‌منت خدمت می‌کند.

ایران‌هراسی می‌خواهد بگوید این خاک، بیگانه است. اما اربعین، با زبان بی‌زبانش، فریاد می‌زند: ایران، خانه‌ دل‌هاست. هر موکب، هر لبخند، هر قطره آب، سندی است بر حقیقتی که نمی‌توان انکارش کرد.

در مسیر عشق، در جاده نجف تا کربلا، ایران پلی است میان دل‌ها. پلی از امنیت، از کرامت، از همدلی. و آنان که از ایران می‌هراسند، شاید هرگز طعم این حقیقت را نچشیده‌اند.

اربعین، آیین عبور از مرزهای جغرافیا و سیاست است و ایران، نگهبان این عبور مقدس هر سال، با هر زائر، با هر قدم، با هر دعا، دیوارهای دروغ فرو می‌ریزند.

در روزهایی که زمین زیر پای زائران می‌لرزید از شوق وصال، ایلام برخاست؛ نه فقط به‌عنوان گذرگاهی در مسیر کربلا، بلکه به‌عنوان نگینی درخشان از فرهنگ، هنر و ایمان.

جدا از به راه افتادن دسته در شهرهای مختلف ایران و برگزاری مراسم آیینی، یکی از جلوه های اربعین پیاده روی ای است که به بزرگترین گردهمایی مسالمت آمیز جهان معروف است. شیخ صدوق و ابن قولویه از علماهای شیعه قرن ۴ هجری، این چنین از امام صادق(ع) نقل کرده‌اند که هرکس از خانه خود به قصد زیارت حسین بن علی بن ابی طالب خارج شود، اگر پیاده باشد خداوند به ازای هر گامی که بر می دارد برای او یک کار نیک نوشته ویک کار بد او را پاک می کند. و این گفته و گفته هایی مشابه مبنایی است برای پیاده روی خیل عظیم مردم به سوی کربلا.

اینجا، هر گلیم بافته‌شده، هر نمد شکل‌گرفته، هر سفال نقش‌خورده، صدای قلب هنرمندی‌ است که با عشق، زائر را بدرقه می‌کند. 

ایلام، با دستان هنرمندانش، با دل‌های مهربانش، با روح مهمان‌نوازش، به زائران گفت: «از من یادگاری ببر، از خاکی که با عشق می‌تپد.»

در ایام اربعین، فروش  ۸میلیارد و ۲۴۵ میلیون تومان صنایع‌دستی نه فقط یک موفقیت اقتصادی بود، بلکه یک جشن فرهنگی بود، جشنی از اعتماد، از زیبایی، از پیوند دل‌ها.

120 غرفه، هزاران صنعتگر، ده‌ها رشته هنری... همه با یک هدف: تا ایلام را به جهانیان نشان دهند؛ ایلامی که می‌سازد، می‌درخشد، و می‌ماند.

این آغاز راهی‌ست که به آینده‌ای روشن ختم می‌شود، آینده‌ای که در آن، ایلام نه‌تنها مقصد زائران، بلکه مقصد دل‌ها، مقصد گردشگران، مقصد عاشقان فرهنگ ایران باشد.

انتهای پیام/